Spasticitet mišića ne nastaje odmah nakon povrede kičmene moždine. Kada nastane povreda kičmene moždine, tijelo pada u kičmenu traumu, koja može trajati sedmicama. Tokom ovog vremena, promjene nastaju u nervnim ćelijama koje kontrolišu aktivnost mišića.
Spasticitet nakon povrede kičmene moždine
Nakon povrede kičmene moždine, nervne ćelije ispod razine povrede prekidaju povezanost sa mozgom na razini povrede. Ovo je uzrokovano tkivom ožiljka koje se formira u strukturi oštećene zone kičmene moždine, blokirajući da poruke ispod razine povrede dosegnu mozag.
Jednom kad kičmena trauma izblijedi, prirodni refleks koji je prisutan u svima se ponovno pojavljuje. Spasticitet je pretjerano stanje normalnih refleksa, koje nastaje kada je tijelo stimulirano na određene načine. Kod sposobnih osoba, stimuli kože se osjeća, te senzorni signal je poslan refleksnom luku gdje putuje do mozga kroz kičmene moždine, potom mozag procjenjuje stumilans, te ako ga ne smatra opasnim, inhibitorni signal se šalje niz kičmenu moždinu, te se poništava refleks od pokreta mišića.
Kod osoba sa povredom kičmene moždine ovaj inhibitorni signal je blokiran od strane strukturalnog oštećenja u moždini, te se prirodni refleks nastavlja, rezultirajući kontrakcijom mišića.
Pokretač spasticiteta
Grčenje mišića može nastati kod osoba sa povredom kičmene moždine bilo kada, čim je tijelo stimulisano ispod razine povrede. Ovo je obično primjetno kada se mišići šire, ili postoji bolni stimuli ispod razine povrede. Zbog povrede kičmene moždine, ovi osjećaji mogu pokrenuti refleks koji rezultira kontrakcijom ili grčenjem mišića.
Skoro sve može pokrenuti spasticitet. Neke stvari, ipak, mogu napraviti problem krzo spasticitet. Infekcija bešike ili bubrega često uzrokuje veliko povećanje spasticiteta.Pritisak kože će takođe povećati spasticitet. Kod osoba koje redovno ne prakticiraju niz fizičkih vježbi, mišići i zglobovi postaju manje fleksibilni i skoro uvijek će, čak i manji stimulans, prouzrokovati ozbiljan spasticitet. Postoje 4 primarna lijeka koji se koriste u liječenju spasticiteta : baclofen, diazepam, dantrolene i tizanidine. Sve prouzrokuju neke nuspojave i ne uklanjaju spasticitet kompletno.
Prednosti spasticiteta
Postoje određene prednosti spasticiteta. Može služiti kako mehanizam upozorenja kako bi se identificirala bol ili problemi u zonama gdje nema osjećaja. Mnogi ljudi znaju kada nadolazi infekcija urinarnog trakta prema povećanju broja grčeva. Spasticitet je takođe prednost jer pomaže održavanje veličine mišića i snage kostiju. Neće zamijeniti šetanje, ali pomaže do nekog nivoa u spriječavanju osteoporoze. Spasticitet pomaže u održavanju cirkulacije u nogama i može se koristiti za poboljšanje određenih funckionalnih aktivnosti. Zbog ovih razloga, tretman obično počinje samo onda kada spasticitet postaje prepreka dobro snu ili limitira funkcionalni kapacitet pojedinca.
Hirurška intervencija
Hirurška procedura koja se zove radiofrenkvencijska rizotomija može biti indicirana u tretmanu ozbiljnog spasticiteta. Drugi tretman ozbiljnog spasticiteta je implementacija Baclofen pumpe. Pumpa automatski isporučuje određenu dozu baclofena direktno u tečnost koja okružuje kičmenu moždinu. Lijek pokreće inhibitorni refleksni signal u refleksnom luku, te spram toga zaustavlja grčenje mišića. Lijek se isporučuje direktno u kičmenu moždinu, pa veoma mala količina može biti korištena, nasuprot velike količine koja se može unijeti orlano. Kada se baclofen pumpa implantira, unos oralnih anstispasmodika obično se zaustavlja.