Rehabilitacija je jedan od najvažnijih karika u liječenju. Kako odabrati pravi rehabilitacioni centar? Ko je fizijatar? Kada i kako početi rehabilitaciju?
Državni univerzitet u Ohaju proveo je istraživanje kako bi otkrio kako FES (funkcionalna elektrostimulacija ) biciklizam utiče na mišićnu masu kod ljudi sa povredom kičmene moždine. Rezultati istraživanja su ohrabrujući. FES biciklizam nije samo usporio atrofiju, već je značajno povećao mišićnu masu u nogama.
Studija je bila nasumično-kontrolirana ili RCT. RCT se smatra zlatnim standardom u kliničkim istraživanjima. U RCT-u, subjekti su nasumično raspoređeni u grupe. Jedna od grupa prima “standardni” tretman, dok druge grupe primaju tretmane koji se proučavaju.
U ovoj studiji, tretmani su bili FES izometrijske kontrakcije (FES-IC) i FES biciklizam (FES-CE). Za FES-IC, ispitanici su koristili stimulaciju da kontrahuju mišiće nogu bez pomicanja noge. Za FES-CE, ispitanici su koristili FES bicikl za ciklus od povećanja otpora 30 minuta, tri puta sedmično. Dvadeset šest pacijenata koji su imali povrede kičmene moždine između 4 nedelje i 15 sedmica ranije, nasumično su raspoređeni u jednu od tri grupe. Kontrolna grupa nije koristila FES, jedna grupa je izvodila FES izometrijske kontrakcije, a jedan je radio FES biciklizam.
Istraživači su pregledali ukupnu tjelesnu masu tijela (TB-LBM) i masu mršavog tijela donjeg ekstremiteta (LL-LBM). Mjerili su mišićnu masu pacijenata pomoću rendgenskih snimaka. Oni su uporedili početnu mišićnu masu pacijenta sa mišićnom masom nakon tri mjeseca, a zatim nakon šest mjeseci liječenja.
Rezultati FES studije
Rezultati su bili jasni. FES biciklizam je značajno smanjio gubitak ukupne tjelesne mase. Takođe, značajno je povećana masa tijela na donjem ekstremitetu.
Grafikon A na slici pokazuje kako se ukupna mršava tjelesna masa promijenila u odnosu na baznu liniju za tri studijske grupe. Kontrolna grupa (CTRL) je na lijevoj strani, FES izometrijska kontrakcijska grupa (FES-IC) je u sredini, a FES biciklistička grupa (FES-CE) je na desnoj strani.
Postoji sve veći broj dokaza koji podupiru upotrebu FES biciklizma za osobe sa paralizom. Izgradnja mišića je samo jedna od mnogih koristi od FES biciklističkog programa.
Tretman matičnim ćelijama je tretman za koji se odlučuju mnoge osobe sa povredom kičmene moždine u nadi da će ponovo stati na svoje noge. Da li su matične ćelije spas ili pak poigravanje sa oboljelima?
Posljedice ozljede kičme su vrlo teške i često imaju mnogostruk značaj, kako za medicinsko osoblje koje brine o pacijentu, tako i za samog pacijenta koji upoznaje potpuno novi svijet.
Posljedice kvadriplegije
Niti jedna povreda ne mijenja život drastično kao povreda kičme, a u najgorem slučaju kvadriplegija. Osoba koja je nekad bila snažna i zdrava osoba u malenom trenutku postaje potpuno ovisna o nekom drugom, trpi financijski pritisak zbog radne nesposobnosti, ali se postepeno prilagođava tom, za njega, potpuno novom svijetu. Povrede vratne kičme spadaju u grupu rijetkih povreda sa visokim rizikom za smrtni ishod.
Kvadriplegija je naziv za stanje koje nastaje kao posljedica oštećenja kičmene moždine. Kada oštećenje kičmene moždine nastane u vratnom dijelu kičmenog stuba nastaje kvadriplegija (oduzetost i gornjih i donjih ekstremiteta). Neki od najcešćih uzroka povrede su: skok u vodu, saobraćajne nesreće, padovi, povrede od vatrenog oružja i sl. Takođe, oštećenja nastaju i zbog infektivnih oboljenja, virusnih infekcija kao i zbog razvijanja benignih i malignih tumora na nekom dijelu kičmene moždine.
Zbog ovakvih oštećenja kičmene moždine pojavljuju se poremećaji aktivnosti mišića u vidu slabosti ili oduzetosti sa jako oštećenom ili nemogućom funkcijom stajanja i hodanja, oštećenje senzibiliteta (osjećaja), poremećaj kontrole pražnjenja mokraćne bešike i crijeva (inkontinencija). Oštećenje kičme u vratnom dijelu kičmenog stuba daje oštećenje svih funkcija ekstremiteta, a takvo oštećenje se naziva kvadriplegija ili tetraplegija.
Naravno, što je oštećenje niže, pojavljuje se veći broj aktivnih mišića. Povrede koje obuhvataju slabinski dio praćene su poremećajem funkcije pražnjenja bešike i crijeva, poremećajem seskualnih funkcija (funkcionisanje je uvijek moguće, ali sa izmjenama, dijelovi tela koji imaju osećaj mogu biti nove erogene zone, dok je sa plodnošću situacija drugačija – sve zavisi koji su nervni putevi oštećeni) kao i povećanom zategnutošću mišića koji se nalaze ispod nivoa povrede.
Zbrinjavanje nakon povrede
Kao kod svih povreda, najbitnije je pravilno pružanje prve pomoći (u slučaju da niste upoznati pružanjem prve pomoći, najbolje bi bilo da ne dirate ozljeđenog jer možete prouzrokovati veće posljedice) i liječenje ovih povreda. Kod svih povreda glave, gubitka ili poremećaja svesti, politraumatizovanih i izolovanih bolnosti na kičmenom stubu, smatra se da postoji povreda kičmenog stuba, sve do momenta dok se odgovarajućim dijagnostičkim mjerama ova pretpostavka u potpunosti ne isključi.
Dakle, ukoliko se posumnja na povredu kičme, već na mjestu nesreće je neophodna imedijatna imobilizacija vratne kičme okovratnikom i imoblizacija na tvrdoj podlozi (dasci ili nosilima) – za suspektne povrede torakalne ili lumbalne kičme; prominentna mjesta treba osigurati podmetanjem mekih jastučića kod suspektne lezije nervnih elemenata.
Odmah po prijemu paralizovanog bolesnika, paralelno sa zbrinjavanjem povrede kičme, nameće se problem sprečavanja komplikacija, koje prate ove povrede, ili njihovo liječenje ukoliko su one veće nastale. U najozbiljnije rane komplikacije povreda kičmene moždine ubrajaju se: nastanak dekubitusa kao i komplikacije od strane urinarnog, respiratornog i kardiovaskularnog trakta. Liječenje je kod oštećenja kičmene moždine u početku vezano za sam uzrok oštećenja – povrede se liječe na traumatološkim, oboljenja na neurološkim, a tumori na neurohirurškim odeljenjima.
Kvadriplegija: liječenje i rehabilitacija
U prvom periodu, od oko mjesec dana poremećaji funkcije kičmene moždine su veoma izraženi i pacijent je u teškom opštem stanju, tj. u fazi spinalnog šoka. Za ovaj period su karakteristični, naročito kod povređivanja, poremećaji svih funkcija organizma, sa mogućom pojavom velikog broja komplikacija. Period oporavka je duži ukoliko je nivo oštećenja kičmene moždine viši. Neurološki pregled i nalaz su bitni, sastavni dio pregleda bolesnika sa lezijom koštanih elemenata kičmenog stuba. Ovo proističe iz činjenice da se neurološke povrede odnosno ispadi javljaju kod 40% pacijenata u cervikalnom i kod 15% – 20 % pacijenata sa frakturom u torakolumbalnom nivou kičmenog stuba. Za dijagnostikovanje mjesta lezije (u visinskom smislu) i obima lezije (u transverzalnom smislu) kičmene moždine koristi se:
Po završektu prve faze liječenja i stabilizaciji opšteg stanja otpočinje rehabilitacioni tretman. Oporavak funkcije lokomotornog aparata je, bez obzira na stručnost sprovođenja rehabilitacionog tretmana, ograničen nivoom oštećenja koje određuje očuvanu aktivnu muskulaturu, stepenom oporavka onih mišića koji su ispod nivoa oštećenja, brojem, prisustvom i trajanjem liječenja komplikacija, prisutnim drugim, ranijim oboljenjima, godinama života, psihičkim stanjem itd.
Rehabilitacija je proces koji pomaže osobi da postigne maksimum fizičke, psihičke, društvene, profesionalne (vokacijske), rekreativne (avokacijske) i edukativne osposobljenosti u odnosu na fiziološko ili anatomsko oštećenje, ograničenja okoline, te želje i životne planove. Ona predstavlja više od puke fizičke restitucije, kompenzacije gubitka funkcije ili privikavanja na fizički gubitak.
Po završetku rehabilitacionog tretmana u rehabilitacionim centrima, počinje faza socijalne rehabilitacije koja podrazumijeva vraćanje osobe u porodicu i širu lokalnu zajednicu kao aktivnog učesnika. U tom periodu smenjuju se faze negiranja situacije, depresije, agresivnosti, čekanja da se sve vrati na stanje pre povrede, blage euforije. Lično angažovanje i upornosti važni su faktori uspeha u procesu koji nije lak.
Paraliza zbog oštećene kičmene moždine može uticati na mobilnost, senzibilitet, funkciju bešike, funkciju crijeva, seksualnu funkciju, kontrolu tjelesne temperature i mnoge druge funkcije organizma.
Šta je povreda kičmene moždine?
Kada je osoba paralizovana zbog povrede kičmene moždine, paraplegija i kvadriplegija (ispravnije tetraplegija) su termini koji se koriste da opišu nastalo zdravstveno stanje. Klasifikacija povrede kičmene moždine zavisi od nivoa povrede kičmene moždine, ozbiljnosti povrede, i kako ona utiče na tijelo.
Nivo povrede kičmene moždine se obično označava alfanumerički, a odnosi se na povrijeđeni segment kičmene moždine, odnosno, C4, T5, L5 i slično.
Najčešći uzroci oštećenja kičmene moždine su traume (automobilske i motociklističke nesreće, prostrijelne rane, padovi, sportske povrede, fizički napadi), ili bolesti (transverzni mijelitis, dječija paraliza, spina bifida, Fridrajhova ataksija, tumor kičmene moždine, spinalna stenoza, itd ).
Nastala oštećenja kičmene moždine poznata su kao lezije, a paraliza je poznata kao kvadriplegija ili tetraplegija ukoliko je povreda u cervikalnom (vratnom) dijelu, ili kao paraplegija ako je povreda u torkalnom, lumbalnom ili sakralnom dijelu.
Moguće je da neko ima slomljen vratni ili leđni dio kičme a da nije paralizovan. To se dešava kada postoji prelom ili dislokacija pršljena, ali kičmena moždina nije oštećena. Ponekad manje otekline kičmene moždine rezultiraju privremenom paralizom, koja može nestati posle nekoliko nedjelja ili mjeseci.
Šta je to kompletna i nekompletna povreda kičmene moždine?
Obično postoje dva tipa lezija povezanih sa povredom kičmene moždine. Poznate su kao kompletna i nekompletna povreda kičmene moždine. Kompletana povreda znači da osoba potpuno paralizovana ispod lezije. Nepotpuna povreda znači da je oštećen samo dio kičmene moždine i da su neke funkcije ispod povrede ipak sačuvane. Na primjer, osoba sa nepotpunom povredom može imati osećaje na dodir ispod lezije. Postoji mnogo vrsta nepotpunih povreda kičmene moždine, i ni jedna nije ista.
Šta je Cauda ekuina sindrom?
Kičmena moždina završava oko L1-L2 pršqena, a ovo područje je poznato kao Conus Medullaris. Od Conus Medullaris moždani nervi se granaju pojedinačno i taj svežanj nerava se naziva Cauda ekuina ili ” konjski rep “.
Cauda Ekuina
Ovi nervi se granaju do samog kraja kičmene moždine i sadrže nervne korijene iz L1-5 i S1-5. Povreda ovih nervnih korenova, koja može rezultirati paralizom, naziva se Sindrom cauda ekuina.
U čemu je razlika između kvadriplegije, tetraplegije, paraplegije i njihova definicija?
Kuadriplegija potiče od dvije različite riječi iz dva različita jezika, latinskog i grčkog. Reč “quadra”, što znači “četiri” koja je izvedena iz latinskog, odnosi se na broj udova. “Plegic”, potiče od grčke riječi “plegije”, što znači paraliza. Kada se spoje dobije se “Kuadraplegia”.
“Tetra” potiče od grčke riječi koja znači “četiri”. “Para” je izvedena iz grčke riječi koja znači “dvoje”. Otuda: Tetraplegija i Paraplegija.
U Evropi, termin za 4 ekstremiteta paralize je oduvijek bio tetraplegija. Evropljani nikada ne kombinuju latinski i grčki korijen u jednoj riječi.
Godine 1991., kada je bio revidiran Američki sistem klasifikacije kičmene moždine, razgovarano je o definiciji imena. Britanci su više bili za grčki nasuprot latinskim nazivima. Pošto je plegija grčka riječ a kuadri je latinski izraz, kvadriplegija meša izvore jezika.
Nakon razmatranja literature, preporučeno je da se termin tetraplegija koristi i od strane američkih udruženja, tako da ne postoje dvije različite riječi u Engleskom jeziku koje se odnose na istu stvar.
Šta je rehabilitacija povrede kičmene moždine?
Rehabilitacija za pojedince sa povredom kičmene moždine kombinuje fizikalnu terapiju sa aktivnostima učenja novih vještina. Ove aktivnosti se obično odvijaju u specijalizovanim centrima za povrede kičmene moždine ili ustanovama koja se bave drugim neurološkim oboljenjima.
Rehabilitacioni tim obično nadgleda aktivnosti i popotrebi uključuje ljekare specijalizovane za kičmenu moždinu, socijalne radnike, radne terapeute, vaspitače, medicinske sestre, psihologe, nutricioniste, u zavisnosti od potrebe.
Generalno, paraplegičari će biti na rehabilitaciji oko pet mjeseci, dok tetraplegičari mogu ostati od šest do osam mjeseci. Oba, i paraplegičar i tetraplegičar, treba da imaju neku vrstu rehabilitacije i fizikalne terapije prije nego što se otpuste iz bolnice, kako bi maksimalno povratili svoje sposobnosti, ili da im se pomogne navići na život u invalidskim kolicima, kao i da nauče tehnike koje čine svakodnevni život lakšim.
Sport za osobe sa invaliditetom može biti odličan način da se izgradi izdržljivost i pomogne u rehabilitaciji davanjem povjerenja i bolje socijalne veštine. Krajnji cilj za mnoge sportiste sa invaliditetom je da pobijede na Paraolimpijskim igrama.
Ima li lijeka za povredu kičmene moždine?
Lijek za hroničnu paralizu je još nekoliko godina u budućnosti. Trenutna klinička istraživanja su usmjerena na implatante i matične ćelije. Postoje mnoge neprovjerene klinike koje nude lažni lijek. Ovu temu smo obradili u kategoriji neprovjerene terapije.
Kako odabrati pravi rehabilitacijski centar? Ko je fizijatar? Kada i kako početi rehabilitaciju? Vjerovatno su to samo neka od pitanja koja ste se zapitali nakon ozljede kičmene moždine ili nakon nekog nervnog oštećenja. Naravno, mi ćemo se potruditi da odgovorimo na neka pitanja u daljnjem textu kada je, rehabilitacija kod povreda kičmene moždine, u pitanju.
