Seksualnost nakon povrede kičmene moždine

Da bi se uspješno bavili ovom temom, potrebno je prvo adresirati probleme vezane za seksualnost nakon povrede kičmene moždine, za šta je potreban timski pristup kako sa medicinske, tako i psihološke strane.

Muški seksualni čin

Erektilna i ejakularna funkcija su kompleksne fiziološke radnje koje zahtijevaju interakciju između vaskularnog, nervnog i endokrinog sistema. Erekcija se kontroliše od strane parasimpatičkog nervnog sistema.

Dakle, erekciju kontroliše refleksni luk koji je posredovan kroz sakralni dio kičmene moždine. Ovaj refleks uključuje aferentni i eferentni ud. Aferentni ud se sastoji od somatskih aferentnih vlakana iz genitalnog dijela koji prolaze kroz pudendalni živac u sakralni dio kičmene moždine. Ova vlakna putuju kroz konjski rep (cauda equina) i izlaze korijene živaca od S2 do S4 kičmene moždine. Postganglijska parasimpatička vlakna luče azot oksid, koji uzrokuje opuštanje glatkih mišićnih tkiva kavernoznog tijela penisa i povećava krvotok u arterije penisa. Zato se vaskularne komore penisa napune krvlju i rezultiraju erekcijom. Ovaj refleks je modulisan višim moždanim, supkortikalnim i kortikalnim centrima. Pored ovoga, na erektilnu funkciju utiču i hormonalni faktori poput testosterona.

Ejakulacija signalizira kulminaciju muškog seksualnog čina, te nju primarno kontroliše simpatički nervni sistem. Slično kao kod simpatičke inervacije mokraćne bešike, ova vlakna nastaju u torako-lumbalnom dijelu kičmene moždine i putuju u simpatički lanac. Ovi impulsi potom putuju kroz splenične živce u hipogastrični pleksus. Nakon sinapse u inferiornoj mezenterijalnoj gangliji, postganglijska vlakna putuju kroz hipogastrične živce kako bi snabdjeli sjemenovod, sjemene kesice i ejakulacijske kanale prostate.

Komplikovano, da.

Ženski seksualni čin

Fiziologija ženskog seksualnog čina nije toliko dobro izučavana kao fiziologija muškog seksualnog čina. Međutim, seksualno zadovoljstvo žene je zavisno o kompleksnoj interakciji endokrinog i nervnog sistema. Seksualno uzbuđenje je rezultat psihogene i fizičke stimulacije. Ovo nadraženje se manifestuje vaginalnom lubrifikacijom i sužavanjem unutrašnjih zidova vagine. Stimulacija genitalnog dijela, uključujući klitoris, velikih i malih usnica uzrokuje aferentne signale koji putuju kroz pudendalne živce u S2 do S4 segmente kičmene moždine. Ova vlakna međusobno djeluju s eferentnim parasimpatičkim vlaknima koja se projektuju kroz živce karlice. Rezultat ovoga je dilatacija arterija perinalnih mišića i sužavanje unutrašnjih zidova vagine. Pored toga, parasimpatička vlakna uzrokuju lučenje sluzi u Bartolinijevim žlijezdama, što potpomaže vaginalnu lubrikaciju.

Ženski orgazam je okarakterisan ritmičkom kontrakcijom karličnih struktura. Ženski orgazam takođe rezultira dilatacijom karlice, što može pomoći u transportaciji i fertilnosti sperme.

Seksualni život prije pvrede kičmene moždine

Pojednostavljena seksualna istorija treba biti dio početne kliničke procjene. Ključni elementi uključuju fizičku sposobnost, prethodne seksualne aktivnosti, te trenutnu seksualnu funkciju. Pored toga, bolničari trebaju ispitati dostupnost partnera za seksualne odnose, zadovoljstvo partnera, seksualnu orijentaciju, bihejvioralnog repertoara i prethodna seksualna zlostavljanja.

Otvorena pitanja često olakšavaju i poboljšavaju komunikaciju, te daju pojedincu priliku da postavlja specifična pitanja bolničaru. Teme koje su osjetljivije prirode bi trebala biti rezervisane za kasnije tokom razgovora, kada se već ostvari bliskija terapeutska veza.

Psihološka razmatranja

Adaptacija na povredu kičmene moždine je postepen proces koji se dešava tokom dužeg perioda vremena. Na uspješno seksualno prilagođavanje utiču mnogi faktori, poput starosne dobi u vrijeme povrede, kvaliteta društvene podrške, fizičkog zdravlja, pola i ozbiljnosti povrede.

Gubitak određenih funkcija se mora prežaliti kako bi se preostale sposobnosti njegovale i dodatno razvile. Kako bi ostvarila uspješnu seksualnu prilagodbu, osoba sa povredom kičmene moždine mora naučiti nove seksualne sposobnosti, a ne vraćati se starim.

Nakon traumatične povrede, pojedinci obično prolaze kroz period smanjenog seksualnog nagona. Iako povreda kičmene moždine ne utiče na libido pojedinca , može se umanjiti zbog depresije, traume zbog povrede, lijekova ili nižeg nivoa testosterona nego uobičajeno. U početku nakon povrede, neke osobe s povredom kičmene moždine mogu negirati važnost seksualnih problema i ostati fokusirani na pokretljivost i oporavak drugih funkcija. Druge osobe mogu nerado diskutovati o porblemima vezanim za seksualnos iz privatnih ili zbog kulturoloških razloga. Neki mogu proći kroz period seksualnog „glumatanja“ (tj. neprihvatljivo eksplicitan seksualan govor, neprikladan i nepoželjan fizički kontakt sa drugima itd) dok se nalazi u ustanovi za rehabilitaciju. Takvo ponašanje nije neuobičajeno jer se osoba pokušava izboriti sa promjenama i implikacijama vezanim za povredu.

Tokom faze akutne rehabilitacije, osjećajna diskusija o seksualnosti je prikladna. Osoba sa povredom kičmene moždine može pitati za probleme poput izlazaka na sastanke, atraktivnosti, veza, roditeljstva i fizičkog izgleda. Druge teme za koje se interesuju mogu uključivati erekcije, lubrikacije, poze, osjećaje, orgazme, ejakulaciju i plodnost. Mnogi pojedinci će pitati o seksualnosti, te njenom povezanošću sa funckionisanjem mokraćne bešike i crijeva. Iako pojedinac ne inicira diskusije o ovim temama tokom rehabilitacije, bitno je da im članovi rehabilitacijskog tima pruže osnovne informacije.

U mjesecima nakon otpusta, većina osoba počinje eksperimentisati sa promjenama u njihovom seksualnom funkcionisanju. Većina njih koji imaju povredu su seksualno aktivni unutar jedne godine od otpusta iz rehabilitacione ustanove. Međutim, proces savladavanja seksualnih promjena je postepen proces koji se može prolongirati na neodređen vremenski period. Tokom ovih nekoliko mjeseci nakon otpusta, većina ljudi sa povredom kičmene moždine, su spremni za prihvaćanje informacija i savjetovanje u vezi sa seksualnošću. Nažalost, u to vrijeme su obično izolovani od članova prethodnog rehabilitacionog tima i suočavaju se sa nedostatkom resursa za dobivanje preciznih i korisnih informacija.

Što se tiče žena, Margareta Kreuter i njene kolege iz Danske su zabilježili da je 80% žena s povredom kičmene moždine seksualno aktivno nakon povrede. Njihov rad je demonstrirao da su žene s povredom kičmene moždine, kao i žene s normalnim tjelesnim sposobnostima motivisane intimnošću više nego sirovim fizičkim željama. Za žene s povredom kičmene moždine koje nisu seksualno aktivne, problemi vezani za osjećaje neatraktivnosti, neadekvatnosti i niskog samopouzdanja su primarni problemi koji se trebaju adresirati.

Muško i žensko seksualno uzbuđenje

Muškarci i žene koji imaju povredu kičmene moždine često imaju nedostatak osjetila na tradicionalnim erogenim zonama poput genitalnih zona i zona oko bradavica. Zato, stimulisanje ovih zona može rezultirati u erekcijama penisa ili vaginalnoj lubrikaciji, ali ne neophodno seksualnim zadovoljstvom. Međutim, druge zone, koje se nekad i ne smatraju erogenim zonama, poput ušiju, očnih kapaka i vrata, mogu se stimulisati kako bi se postigla seksualna uzbuđenost. Za neke pojedince površina kože okolo neuroloških nivoa pruža povećan taktilni seksualni odgovor. Ova zona se često koristi u seksualnim aktivnostima i obično proizvodi ekstremno erotične i ugodne osjećaje.

Muška erekcija, ejakulacija i orgazam

Muškarci sa povredom kičmene moždine mogu imati refleksogene ili psihogene erekcije. Refleksne erekcije se postižu ručnom stimulacijom genitalne zone. Obično, ove erekcije se mogu održati samo onoliko koliko traje stimulacija. Nasuprot toga, psihogene erekcije su rezultat erotske stimulacije koja rezultira kortikalnom modulacijom sakralnog refleksnog luka. Uglavnom, erekcije su češće kod nekompletnih povreda, nego kod kompletnih povreda. U mnogim slučajevima, muškarci sa povredom kičmene moždine mogu održati erekciju samo tokom stimulacije penisa, a tvrdoća erekcije nije dovoljno jaka za seksualni odnos. Zbog toga se erekcija mora stvoriti posredstvom uređaja, lijekova ili implantanata za penis, ako par želi imati seksualne odnose.

Kod muškaraca se povredom kičmene moždine, mogućnost da ejakuliraju je rjeđa nego mogućnost da imaju erekciju. Postotak ejakulacije zavisi od prirode i lokacije neurološke povrede. U potpunim lezijama gornjih motornih neurona, stopa uspješnosti ejakulacije je na 2%. Kod nepotpunih lezija gornjih motornih neurona, stopa uspješnosti ejakulacije je viša, na otprilike 32%. Mnogi muškarci koji su sposobni da ejakuliraju, osjećaju retrogradnu ejakulaciju u bešici, a neki mogu iskusiti kapanje sjemene tečnosti.

Iskustva orgazma kod muškaraca s povredom kičmene moždine variraju. Neki pojedinci primarno opisuju emocionalni događaj. Drugi osjećaju opštu opuštenost mišića ili ugodan osjećaj u karlici ili na senzornom nivou. Drugi muškarci kažu da uopšte nemaju orgazme nakon povrede.